Przezskórna elektroliza EPTE ®
Metoda terapeutyczna, znana jako Terapia Przezskórnej Elektrolizy (EPTE ®), prezentuje przełomowy krok w leczeniu tendinopatii. Charakteryzuje się ona wysoką efektywnością i jest mało inwazyjna dla pacjenta. Przyspiesza ona czas rekonwalescencji, co przekłada się na istotne korzyści kliniczne i ekonomiczne.
Procedura leczenia opiera się na zastosowaniu prądu galwanicznego bezpośrednio na obszarze uszkodzonej tkanki, za pośrednictwem specjalnej igły o grubości 0,3 mm. W ten sposób następuje inicjacja kontrolowanego stanu zapalnego, powodując reakcję gojenia się tkanki.
Przezskórna Elektroliza
Metoda terapeutyczna, znana jako Terapia Przezskórnej Elektrolizy (EPTE ®), prezentuje przełomowy krok w leczeniu tendinopatii. Charakteryzuje się ona wysoką efektywnością i jest mało inwazyjna dla pacjenta. Przyspiesza ona czas rekonwalescencji, co przekłada się na istotne korzyści kliniczne i ekonomiczne.
Procedura leczenia opiera się na zastosowaniu prądu galwanicznego bezpośrednio na obszarze uszkodzonej tkanki, za pośrednictwem specjalnej igły o grubości 0,3 mm. W ten sposób następuje inicjacja kontrolowanego stanu zapalnego, powodując reakcję gojenia się tkanki.
Zastosowanie elektrolizy rozpoczyna szereg korzystnych procesów na poziomie komórkowym, doprowadzając do regeneracji ścięgna, usuwając jej zdegenerowaną część i przywracając jej zdrowy stan. Procedura charakteryzuje się wysoką skutecznością oraz spełnia rygorystyczne standardy bezpieczeństwa i jakości. Certyfikat CE, którym dysponuje EPTE ®, jest gwarancją zgodności z normami UE oraz wysokim poziomem bezpieczeństwa.
Dzięki Terapii Przezskórnej Elektrolizy możliwe jest skuteczne leczenie dolegliwości ścięgien, więzadeł oraz mięśni które, nie odpowiedziały na konwencjonalne metody terapeutyczne. W celu optymalizacji rezultatów leczenia zaleca się unikanie leków przeciwzapalnych oraz lodu, a także przestrzeganie zaleceń dotyczących odpowiednich ćwiczeń.
W jakich przypadkach stosuje się przezskórną elektrolizę EPTE®?
Metodę Elektrolizy stosuje się w przypadku:
• Bólu i dysfunkcji w obrębie stożka rotatorów (ścięgno mięśnia nadgrzebieniowego)
• Bólu kolana – w przebiegu tzw. „kolana skoczka” (więzadło właściwe rzepki)
• Przewlekłego zapalenia ścięgna Achillesa
• Bólu łokcia – np. w przebiegu tzw. „łokcia tenisisty” , „łokcia golfisty”
• Przewlekłego zapalenia rozcięgna podeszwowego
• Ostrogi piętowej
• W przebiegu bolesnych zrostów i blizn śródmięśniowych (np. po naderwaniu mięśni)
• Bólu mięśni kulszowo-golenowiowych (przy przyczepie na guzie kulszowym)
• Bólu kości łonowej